Mevcut erik türleri içerisinde değişik iklim koşullarına en iyi uyabilen P. cerasifera'dır.
Avrupa erikleri (P. domestica) kışı nisbeten soğuk geçen soğuk ılıman iklim meyvesidir. Japon erikleri (P. salinica) soğuk geçmeyen bölgelerde iyi sonuç verir.
Kış mevsiminde soğuklara dayanıklı olan eriklerde soğuğa olan dayanıklılık ilkbaharda havaların ısınmasıyla azalmaya başlar.
Çiçeklenme devresinde duyarlılık iyice artar.
Kış dinlenme süresi bakımından Avrupa erikleri +7.2 C 'nin altında 1000 saatten fazla bir soğuklama süresi isterler.
Japon eriklerinde ise bu süre 600 saat kadardır.
Kendine verimli çeşitlerle bahçe kurulacağı zaman eğer bahçede birkaç çeşidin yer alması isteniyorsa her çeşit bir blok halinde bahçeye yerleştirilmelidir.
Kendine kısmen verimli veya kendine kısır çeşitlerle bahçe kurulacağı zaman çeşitlerin birbirini tozlayacak şekilde dikilmesi zorunludur.
Tozlayıcı oranı 1/9 oranında olmalıdır. İkiden fazla çeşitlerle kurulacaksa çeşitler 2'şer 3'er sıra halinde dizilmelidir.
En uygun tozlayıcı çeşit seçilirken çeşidin iyi özellikleri yanı sıra çiçek açma zamanlarının birbirlerini tozlayacak şekilde uygun gelmesine, çiçek tozlarının yüksek çimlenme gücüne sahip olmasına ve karşılıklı tozlanma sonucu yüksek oranda meyve tutumu meydana getirecek çeşitlerin seçilmesine özen gösterilmelidir.
Tozlayıcı sayısı, tozlayıcı çeşidin ekonomi ve pazarlama yönünden amaca uygun bir çeşit olup olmamasına göre ayarlanmalıdır. Amaca uygun bir çeşidin tozlayıcı olarak kullanılması halinde, 2 sıra ana çeşide 1 sıra tozlayıcı yeterlidir.
Üretim amacına uygun olmayan bir çeşidin tozlayıcı olarak kullanılması zorunluluğu varsa 8 ana ağaca 1 tozlayıcı olacak şekilde bahçe kurulmalıdır.
Ayrıca bahçe kurulurken tek çeşit kapama bahçe yerine birden fazla çeşit kullanılması meyve miktar ve kalitesini olumlu yönde etkilediğinden her zaman tercih edilmelidir.
Kışı ılıman geçen ve en fazla yağışlı olmayan bölgelerde fidanlar Kasım-Aralık ayından itibaren dikilebilirler.
Dikim ilkbahar gelişme devresinin başlamasına kadar devam edilebilir.
Kışı yağışlı veya soğuk geçen bölgelerde ise dikim ilkbahar mevsiminin başında yapılır.
Toprak işleme: bölgelerde çayır bitkileri kullanarak bahçelerde devamlı bir örtü bitkisi bulundurulur. Örtü bitkisi büyüyünce biçilirler.
Yağışı az bölgelerde, erik bahçeleri devamlı olarak temiz tutulmaya çalışılır. Böyle bölgelerde bahçeler sonbaharda sürülür.
İlkbaharda toprak tava gelince Şubat sonu veya mart içinde ikinci kez sürülür. Mayıs ayında yapılan üçüncü sürümden sonra sulama kanalları açılır.
Ağaçların dipleri çapayla işlenir. Sulama nedeniyle yazın bahçeler otlanırsa sulama kanallarını bozmamak için toprağı sürmek yerine ot biçimi tercih edilmelidir.
Erik kökleri toprak yüzeyine yakın bir kısımda yayılmış olduğundan derin toprak işlemesinden kaçınılmalıdır.
Sulama: Yıllık yağış miktarı 750 mm'yi geçen bölgelerde erikleri sulamadan da yetiştirilebilirler.
Yağış miktarı bu rakamın altına düşen yerlerde sulamanın yapılması zorunludur.
Erikler saçak köklü olduklarından ve kökler yüzeysel geliştiklerinden bunların su istekleri derin köklü meyve türlerine göre daha fazladır.
Mevcut türler arasında P. cerasifera türleri kuraklığı en fazla dayanır.
Ege bölgesinde erik bahçeleri mayıs ayının ikinci yarısından itibaren sonbahar yağışlarına kadar geçen süre içinde 8-12 günde bir sulanır.
Sulama çeşitli şekillerde yapılır. Sulama karık, çanak, tava yöntemi veya karık-çanak, kombinasyonları şekillerinden birisi kullanılır.
Sulama sistemi toprağın özelliğine, su kaynağının zenginlik durumuna göre seçilir.
Damlama sulama ve mini yağmurlama sistemleri de günümüzde uygulamaya girmiştir.
Gübreleme: Erik ağaçlarına verilecek gübre miktarı, topraktaki besin maddeleri durumuna, toprağın tipine, ağaçların yaşına, alınan ürün miktarına, ekolojik bölgeye ve ağaçların gelişme durumuna göre değişir.
Verilecek gübre miktarının yaprak ve toprak analizine göre belirlenmesi en uygun yöntemdir.
Azotlu gübreler kış sonunda ilkbahar gelişmesi başlamadan önce verilmelidir. Erik ağaçları azotun hem sulfat, hem de nitrat formuna cevap verirler.
Gübreyi seçerken fiyat etmeni de göz önünde bulundurulmalıdır. Ancak pH'sı 6.5'un altında olan topraklarda amonyum sulfat kullanmaktan kaçınmak gerekir.
Azotlu gübrenin haziran ortasından sonra uygulanması önerilmez. Geç uygulamalar meyvede renk oluşmasını azaltır, sonbaharda sürgünlerin uzamasına neden olur ve kış soğuklarından zararlanmayı arttırır.
Genç ağaçlarda ağaç başına her yaş için 113-226 gr aktif azot uygulanır. Bu miktarlar arzu edilen büyüme durumuna göre azaltıp çoğaltılabilir.
Fosforlu ve potaslı gübreler kış başında, meyve veren ağaçlarda sıralar arasına, genç ağaçlarda ise taç izdüşümleri çevresine gelecek şekilde verilmelidir. Kimyasal gübrelerin yanı sıra 2 yılda bir ağaç başına 50 kg iyi yanmış çiftlik gübresi (meyve veren ağaçlar için) verilmelidir.
Ayrıca yeşil gübreleme yapılması yararlıdır. Kimyasal gübrelerin yanı sıra 2 yılda bir ağaç başına 50 kg iyi yanmış çiftlik gübresi (meyve veren ağaçlar için) verilmelidir. Ayrıca yeşil gübreleme yapılması yararlıdır.
| Tür : | ERİK |
| Çeşit : | SANTA ROSA |
| Orjini : | Kalifornia |
| Diğer İsimleri : | Halk arasında "İtalyan Eriği" diye bilinir. |
| Ağaç Özellikleri : | Kuvvetli, dik, çok verimli, orta derecede dallı. |
| Meyve İriliği : | Ortanın üstünde irilikte. |
| Meyve Şekli : | Yovarlak, simetrik, karınçizgisi belli. |
| Meyve Kabuğu : | Açık yeşil zemin üzerine sıvama koyu kırmızı renkli, üzeri küllü. |
| Meyve İçi : | Sarı, çekirdek ete bağlı. |
| Meyve Kalitesi : | Sert, gevrek, sulu, çok lezzetli. |
| Depolama süresi : | Erken hasat edilerek bir süre depolanabilir, taşımaya elverişli. |
| Çiçeklenme zamanı : | Nisan başı |
| Derim Zamanı : | Haziran ayının sonu. |
| Tozlayıcıları : | Formosa, kısmen kendine verimlidir. |
| Diğer özellikleri : | Ülkemizin bildiği en eski japon eriklerindendir. Kokusu ve aromasıyla hobi bahçelerinde hala en çok tercih edilen çeşittir. Kaynaklar: https://www.fidandeposu.com/santa-rosa-erik-fidani https://www.1001fidan.com/prunus-domestica-italyan-erik-445 |
