Çam, Pinaceae (çamgiller) familyasından Pinus cinsinden
orman ağaçlarını içeren iğne yapraklı türlere verilen ad.
Türkiye'de hepsinin kısa sürgünleri iki yapraklı olan beş
çam türü bulunur; sarıçam, karaçam, Halep çamı, kızılçam ve fıstık çamı.Ayrıca
çamlar sonbaharda yapraklarını dökmezler.
Ehrami
Uygun ortamlarda 25 metre boya ulaşabilen silindir veya
piramit görünüşlü, çok dallıdır.
Dallar eğri olup yukarı doğrudur. Bu görünüşleriyle ehrami
serviye de benzemektedir. İğne yaprakları 5,5-12 cm olup asıl karaçam
yapraklarından daha kısadır. Parlak mavimsi yeşil renktedir. Kozalakları genel
olarak küçük olup ortalama 54 mm. uzunluktadır.
Çit Mazı
Yaz kış yeşil ağaç, ağaççık ya da çalı formundadır.
Kuraklığa ve soğuğa dayanıklıdır.
Karaçam ,Sarı çam ve Kızıl çam genellikle biri birine çok
benzerdir ve karıştırılmaktadır. Bu çam türleri ismini gövde çatlaklarının
renginden alır. Birini diğerinden ayırt etmek için gövde çatlaklarının rengine
bakın. Ayrıca kızıl çamın kozalakları kara çam ve sarı çam kozalaklarının iki
katından daha büyüktür.
Sarıçam (Pinus sylvestris), çamgiller (Pinaceae)
familyasından Avrupa'nın hemen her yerinde, Kafkaslar, Sibirya ve Kuzey Asya'da
yayılış gösteren çam türü.Uygun yerlerde hızlı gelişir. Soğuk iklim ve rüzgara
karşı dayanıklı, bol güneş ister. Kumlu ve killi topraklarda gelişebilir. Nisbi
nemi çok düşük olan iklimlerde ve kuru topraklarda gelişemez. Kazık kökleri
sayesinde fırtınalara dayanıklıdır.Türkiye'de Batı ve Doğu karadeniz'de güneye
bakan yamaçlarda, Doğu Anadolu'da Sarıkamış'da, Güney Marmara, Yozgat, Sivas,
Kırşehir ve güneydeki sınırını Kayseri Pınarbaşı'da yapar. Türkiye'de
sarıçamların kapladığı alan 757.426 hektardır.
Yüksek rakımlar için uygundur. Kurağı sevmez.
Karaçam (Pinus nigra), çamgiller (Pinaceae) familyasından
bir çam türü.
Karaçam ağaçları 35-40 m boy yapar. Yaşlı ağaçlarda gövde
derin çatlaklıdır, kalın ve esmer kabukları vardır. Bu Ağaçlar bol reçineli
tomurcuklar büyük, silindirik ve uçları sivri, tomurcuk pullarının kenarları
kirpiklidir. Sürgün ucunda bulunan yapraklar tomurcuğa doğru yönelmiş
olduğundan "çanak" görünümünde bir boşluk oluşturur. 4-8 cm
uzunluğundaki iğne yapraklar koyu yeşil ve serttir.
Yumurtamsı konik görünümdeki kozalakları simetrik ve yok
denecek kadar kısa saplıdır. Kozalak boyu 3 cm. civarındadır.
Karaçam ağaçları daha çok kıyı bölgelerinin yukarı
kesimlerinde saf ya da karışık ormanlar kurar, hatta step bölgelerine kadar
sokulur. Türkiye'de 2.527.685 hektar saf karaçam ormanı bulunmaktadır.
Gövdesinin ve dallarının kalınlığı, gri ve derin çatlaklı kabuğu, iğne
yapraklarının koyu yeşil rengi ile diğer çam türlerinden ayrılır. Fotosentezle
de hayatta kalabildiği gibi yagmur sularından da takviye alır.
Karaçam kuraklığa ve soğuk iklim şartlarına uygundur.
Dağ çamı (Pinus mugo), çamgiller (Pinaceae) familyasından
Orta ve Güney Avrupa'nın dağlık bölgelerinde yetişen bir çam türü.
5-10 m boylu piramidal bir yapıya sahiptir. Dallar çevrel
olarak dizilmiştir. İğne yapraklar koyu yeşil, 3-8 cm uzunlukta ve sık
dizilmiş, ucu küt, kalın, sert, düz veya tırpan biçiminde ve ikilidir. Ağaç
üzerinde 5-10 yıl kadar kalır. Kozalaklar 2-6 cm uzunlukta, yumurta biçiminde,
kısa saplı, tek veya 2-3 tanesi bir arada bulunur, 3. yılda olgunlaşır.
Güneşli yerleri sever, soğuk ve rüzgarlara karşı
dayanıklıdır. Ancak kurak, taşlık ve kayalık yerlerde yetişenlerde odun fazla
reçineli, sulak yerlerde yetişenlerde ise az reçinelidir.
Fıstık çamı (Pinus pinea), çamgiller (Pinaceae)
familyasından Ege, Akdeniz sahilleri, Portekiz, İspanya, İtalya, Girit ve
Türkiye'de yayılış gösteren çam türü.Toprak istekleri bakımından çok seçici
olmaza da geçirgen kumlu,gevşek toprakları severler. Işık ağacı olup gençlikte
hızlı büyür ve derine giden kazık kök sistemine sahiptir. Ağrılıkla 0-900 m.
aralığında Başta Ege Bölgesi olmak üzere Marmara, Akdeniz bölgelerinde geniş
yayılış gösterir. Rutubet isteği fazladır. Özellikle Temmuz-Ağustos aylarında
su açığı olmamalıdır. Kısa süreli donlara karşı dayanıklı olmasına rağmen
etkilenir. Atmosforik kirliliğe ve yeraltı sularındaki tuzlulaşmaya karşı
duyarlıdır. Yangın sonrası sürgün verme kapasitesi yüksektir.
Fıstıklarının ekonomik değeri çok yüksektir. İç bölgelerde
fıstık vermemektedir. İzmir bölgesi en ideal geliştiği bölgedir. Geniş gölgeler
oluşturur.
Ağlayan çam (Pinus wallichiana), çamgiller (Pinaceae)
familyasına ait süs bitikisi olarak değerli olan bir çam türü.
50 metreye kadar boylanabilir. Piramide benzeyen şekli ve
çok kalın gövdesi vardır. Derine inen köklerinin bulunması ve yaz kış yeşil
kalmasıyla tanınır. Yaprakları önceleri mavimsi parlak sarı-yeşil, sonraları
kirli sarıya döner ve aşağı doğru püskül gibi sarkar.
Serin, yarı gölgeli ve nemi az yerleri sever. Toprakta fazla
besin maddesi bulunmazsa da gelişimi sürdürür. Geniş bahçelerde kullanılabilen
bir ağaç cinsidir. Anavatanı Himalayalardır.
Kuraklığa ve soğuğa dayanıklıdır. Son derece estetik bir
ağaçtır.
Lübnan
sediri veya Toros sediri (Cedrus libani), çamgiller (Pinaceae) familyasından
Güney Anadolu Toroslarında yaygın görülen, ayrıca Kelkit ve Yeşilırmak
vadilerinde kalıntı meşcereleri bulunan bir sedir türü.
40 m'ye kadar boy yapar. Genç sürgünler grimsi kahverengi,
çıplak ya da hafif tüylüdür. İğne yapraklar 1,5-3,5 cm uzunluğunda, sert ve
batıcıdır. Renkleri önceleri koyu yeşil, zamanla yaşlı bireylerde mavimsi yeşil
renk almaktadır. Kozalakları genellikle fıçı biçimindedir. Lübnan sedirinin
ışık isteği fazladır ve yarı ışık ağacı olarak kabul edilir. Toprak bakımından
seçici değildir. Daha ziyade kayalık kalkerli yamaçlarda yetişirler. Akdeniz
ikliminin hakim olduğu yerlerde bulunur. Kışları ılık yerler ister. Kurağa
dayansada ekstrem soğuklardan etkilenir. Sedir türlerinden soğuğa en fazla
dayananıdır.
Himalaya sediri (Cedrus deodora), çamgiller (Pinaceae)
familyasından Batı Himalaya'larda yetişen sedir bir türü.
50-60 m boy ve 3 m'den fazla çap yapabilir. İğne yapraklar
uzun ve yeşildir (3-5 cm). Bu yaprakların aşağıya doğru sarkık olması ile diğer
türlerden ayrılır. Tepe sürgünü karakteristik olarak aşağıya sarkar. Piramidal
görünüşlüdür. Kozalakları 7-10 cm boyundadır.
Soğuklara karşı hassastır. Kuru ve kireçli topraklarla, hava
nisbi neminin düşük olduğu yerlerde iyi gelişemez.
Son derece estetik bir türdür. Mavi varyetleri ve sarı uçlu
altuni varyetleri vardır.
Atlas sediri (Cedrus atlantica), çamgiller (Pinaceae)
familyasından doğal olarak Kuzey Afrika, Cezayir, Fas ve Atlas Dağlarında yetişen
sedir türü.
40 m'ye kadar boy ve 3 m kadar da kutur büyümesi gösterir.
Piramit biçimlidir. Dipten itibaran dallanır. Yaşlanınca da bu formunu
kaybetmez. Yaprakları mavi-yeşil, gümüşi gri veya nadiren açık ya da koyu yeşil
renkli olup 2-2,5 cm uzunluğundadır. Kozalakları parlak açık kahverengi, 5-7 cm
uzunlukta ve uç kısmı basıktır.
Kökleri taban suyuna en fazla dayanabilen çam türüdür.Mavi
varyetleri vardır.
Arizona Servisi-Mavi Servi
25. m.'ye kadar boylanabilen geniş piramidal yapılı herdem
yeşil ağaçlardır. Pul yaprakları mavimsi-yeşil ya da gri-mavi renkli, kalın ve
sivridir. Stoma bezeleri belirgindir. Erkek kozalak silindir biçimindedir. Dişi
kozalak küre şeklinde, 2-3 cm. çapında olup 6-8 puldan oluşur ve koyu
kırmızımtırak kahverengidir. Pulların sırt tarafları düz veya biraz basıktır,
arkalarında ise sivri çıkıntıları vardır. Kozalak olgunlaştığında dağılmaz.
Doğal yayılış alanı Meksika ve Amerika'dır. Alkali hatta
asitli topraklarda yetişir. Hızlı gelişen Mavi Servi gümüşi yaprak rengi ile
dekoratif bir süs bitkisidir.
Mavi ve yeşil renkleri mevcuttur. Hızlı büyür. Rüzgar
kesicidir. Kuraklığa ve soğuklara son derece dayanıklıdır.
Mavi ladin (Picea pungens), çamgiller (Pinaceae)
familyasından 25-30 m’ye kadar boylanan ve 1,5 m’ye kadar çap yapabilen ladin
türü. Konik ,bodur ,piramit gibi çeşitli varyetleri mevcuttur.
İğne yapraklar 15-30 mm uzunlukta, kalın, soluk boz-yeşil
veya parlak mavi, ucu sivridir ve altında tek bir stoma bandı yer alır. İğne
yapraklar koparılınca kötü bir koku verir.
Kozalaklar sarkık, ince uzun, silindirik, 6-11 cm uzunlukta,
kapalıyken 2 cm genişliğinde, açıkken ise 4 cm genişliğindedir. İnce
bükülebilen kozalak pulları 20-24 mm uzunluğunda kenarları dalgalıdır.
Kırmızımsı menekşe renkli kozalaklar 5-7 ay sonunda olgunlaşır. Tohumlar siyah,
3-4 mm uzunluğunda, ince uzun, tohum kanadı 10-13 mm olup donuk kahverengidir.
Doğal olarak batı Kuzey Amerika’da, Utah ve Colorado ile
Arizona ve New Meksiko’da bulunur. 1800-3000 m yüksekliğe kadar çıkar, bazı
yerlerde Engelman ladini (Picea engelmanni) ile karışıklığa girer.
Alpin kuşağının bir türü değildir. Genel olarak dağların
vadi boyunca devam eden nemli düz topraklarında iyi bir büyüme gösterir, diğer
yandan az yağmur alan yerlerde yavaş büyüme yapar. Mavi ladin diğer ladin
türleriyle melez yapmaz, Engelman Ladini ile nadiren melez yapar.
Mavi ladin, iğne yapraklı türler içerisinde en popüler
olanıdır ve gösterişli parlak koyu yeşilimsi mavi iğne yapraklar için
yetiştirilir. Ticari değeri son derece yüksektir; tohumdan, çelik yoluyla ve
aşı ile üretimi yapılmaktadır.
Batı Ladini (Avrupa Ladini)Orta ve Kuzey Avrupa ile Rusya'da
saf ve karışık mesçereler kurarak 2100 m. rakıma kadar çıkar.Toprak ve mineral
madde istemi az olan kanaatkar bir türdür. Derin, gevşek, rutubetli, verimli ve
hafif asit topraklarda optimal gelişim gösterir. Islak, batağımsı, kireçli ve
ağır killi topraklardan hoşlanmaz. Ekstrem donlardan zarar görür. -7 ° C de ilk
don zararı görülse de yaşlandıkça kolay atlatır. -38 ° C de dokularda donma
başlangıcı görülür. Nem isteği yüksek, ısı isteği azdır. Su, yayılışında
sınırlayıcı faktördür. Kurak yerlerde periyodik olarak sulanmalıdır. Kışları
soğuk geçen kara içi iklimlerin ağacıdır.Geniş, piramidal bir tepe yapar. Tepe
çapı 6-8 m.dir.Budamaya yatkındır. Budama alt dalların alınması şeklinde ve
büyüme dönemi dışında yapılmalıdır. Gençlikte yavaş, sonraları hızlı büyür.
Maksimum 40 m. boy yapar. Sığ, tabak ve yayvan köklüdür.
Rüzgar ve kar kırma zararları Doğu Ladini'nden daha azdır.
Kirli havaya ve zehirli gazlara karşı çok duyarlıdır. P.a.
"Nidiformis" türün, 1-2 m. boy yapan, yavaş büyüyen, geniş dağılım
gösteren ve yapraklan koyu yeşil renkte olan önemli bir kültivandır.
Doğu ladini (Picea orientalis), çamgiller (Pinaceae)
familyasından 40-50 metre, bazen de 60 metre boylara ulaşan, 1,5-2 metre çap
yapabilen, dolgun ve düzgün gövdeli, sivri tepeli önemli bir orman ağacı
türü.Kabuk genç gövdelerde genelde açık renkli ve düzgün, yaşlı gövdelerde koyu
renkli ve çatlaklıdır. Dallar çevrel olarak sık bir halde tüm gövdeye
yerleşmiştir. Genç sürgünler ince, açık renkli ve tüylüdür. Tomurcuk
kahverengi, sivri ve reçinesizdir. Doğu ladini bilinen ladin taksonlarının en
kısa iğne yapraklısı olup uzunlukları 6-11 mm, uçları keskin değil, kör ya da
küt olarak sonuçlanır. Cilalı görünümlü ve koyu yeşildir. Enine kesitleri dört
köşelidir. Her yüzünde 1-4 sıra stoma çizgisi bulunur.
İlk yaşlarda büyümesi çok yavaştır. Bu nedenle,
silvikültürel yönden doğal ya da yapay gençleştirmede önemli diri örtü sorunu
ile karşılaşılmaktadır. Ancak 8-10 yaşlarından sonra büyüme hızlanmakta ve uzun
yıllar sürmektedir. Kök sistemi genel olarak sığdır. Ancak, uygun, bir başka
deyimle, fiziksel özellikleri iyi olan topraklarda kuvvetli yan kökler ve
derine inebilen ana kök sistemi oluşturabilmektedir.Doğu Ladini’nin yayılışı
yereldir. Kuzeydoğu Anadolu’nun sahil kesimleri ile Kafkasya’da doğal olarak
yayılmaktadır. Ülkemizde Türkiye-Gürcistan sınırından başlar ve batıda Ordu ili
yakınlarında Melet Irmağı ile son bulmaktadır. Bu kesimde (Colchis) dağların
çoğunlukla denize dönük kuzey yamaçlarında görülür. Çoğunlukla 900-1500 metre
arasında karışık; 1500-2200 metre, bazende 2400 metre aralarında saf ormanlar
kurar. Doğu Ladini vatanı dışında, özellikle Avrupa’da bir süs bitkisi olarak
sıkça yetiştirilir. Yoğun koyu renkli ve cilalı görünümlü bir yapraklanma
sistemi ile dikkati çekmektedir. Parkçılıkta değerli birçok formları bulunur.
Bunlardan genç yaprakları önce sarı, sonra yeşile dönüşen P. orientalis cv.
Aurea Hesse et Beiss., alçak ve geniş tepeli bodur formu Picea orientalis cv.
Nana Carr. söylenebilir.Süs bitkisi olarak İngiltere’de çok görülür. Kuraklığı
sevmez.
Göknar ya da köknar (Abies), çamgiller (Pinaceae)
familyasının Abies cinsinden iğne yapraklı ağaç türlerine verilen ad. 40m’ye
kadar boylanabilen göknarlar, kendine özgü formu, gövde kabuğu iğne yaprakları
ve hatta kokusu ile Çamgiller familyasının diğer türlerinden ayırt edilebilir.
Yapraklarının alt yüzeyinde beyaz çizgiler vardır.Kozalaklar sonbaharda
olgunlaşınca pulları dökülür. Türkiye'de 213.652 hektar saf göknar ormanı
bulunmaktadır.
Yaz-kış yeşil, boylu orman ağaçlarıdır. Piramidal veya dar
konik bir şekilde gelişme gösterir. Gövde genel olarak çatallanma göstermez,
dallar gövdeye çevrel olarak dizilmiştir. Kozalakları yukarıya doğru dik olarak
durur. Bu özelliği ile kozalakları aşağıya bakan ladinlerde ayrılır. Kökleri
kuvvetli ve kazık köktür.
Göknar türleri genellikle yarı gölge ortamlarda iyi gelişme
gösterir. Nemli ve verimli orman topraklarını tercih ederler. Ancak nemli,
kumlu, veya killi topraklarda da iyi gelişirler. Kireçli topraklardan
hoşlanmazlar hava nisibi nemini yüksek, yaz aylarını yağışlı ve serin olmasını
isterler.
Kuzey yarımkürede mutedil (ılıman) iklim bölgelerinin,
yüksek dağlık kesimlerinde ve Kuzey Afrika, Himalayalar ve Türkiye'de doğal
olarak yetişir.
Ardıç : Ardıç ağaçları son derece dayanıklı ağaçlardır.
Yangına ,soğuğa ,kuraklığa ,hastalıklara son derece dayanıklıdır. Kokulu ardıç
,adi ardıç ,yayılıcı ardıç ,boz ardıç, mavi ardıç gibi alt türleri vardır.
Peysajda genellikle uç sürgünü kesilerek yer örtücü olarak kullanılır. Uç
sürgünü kesilen ağaç aşağıdaki resimde olduğu gibi enlemesine büyümesini
sürdürür. Alaca ,mavi ,altuni varyetleri üretilmiştir. Yüksek rakımlardan
sahile kadar inebilir. Toprak seçici değildir. Killi topraklarda dahi gelişebilir.
Kazık kök sistemi vardır. Kökleri betonu bile delebilir.
Bu şahane ağaçlardan için köklü kale desek yeridir. Fazla
-aşırı sulamadan hoşlanmazlar.
SERVİGİLLER :
Çok geniş alt türleri mevcuttur. Adi servi ,pırtık servi
,kıbrıs servisi ,mezarlık servisi ,kara servi ençok bilinenleridir. İnce ve
uzun ağaçlardır. Köken olarak Akdeniz bölgesi ağaçlarıdır. ılıman iklimleri
severler. Çit bitkisi olarakta kullanılabilirler. Yavaş büyümesine karşın 35
Metreye kadar boy yapabilirler. Şiddetli donlardan ve kuraklıklardan
etkilenirler. Rüzgarı pek sevmezler. Bataklıklarda yetişen türleri vardır.
Taban suyunun bulunduğu yerlerde kullanılacak nadir pul yapraklı ağaçlardandır.
Leylandi ismiyle bilinen alt türü peysajda sıklıkla kullanılmaktadır. Budama ile
rüzgar duvarı oluşturmak için idealdir. Leylandilerin altuni ,mavi çeşitleri
vardır.
Uzun Selvi Çam (kara)
MAZI :
Mazılar sıklıkla çit bitkisi olarak kullanılır. Budanarak
bir duvar oluşturulur. Altuni ,piramit mazı türleri peysajda sıklıkla
kullanılır. Mazılar şiddetli soğuklara dayanabilir. Suyu nispeten severler. Pul
yapraklı ağaçlardır ,servilerle akraba bir türdür. Anadoluda doğal olarak
bulunmazlar ancak süs bitkisi olarak getirilmiştir.
MELEZ ÇAM:
Melez çam çok istisnai bir türdür. En büyük özelliği kışın
yaprak dökmesi ve sonbaharda aldığı altın sarısı rengidir. Özellikle sedir
türlerinin arasında serpiştirildiğinde muhteşem bir manzara oluştururlar.
Genellikle ılıman iklimleri sevselerde Ankara gibi kışı sert iklimlerede adapte
olabilmektedirler. 30 Metreye kadar boylanabilen bu tür ağır büyüyen bir
türdür. Nemli ve yumuşak dokulu organik içeriği zengin derin toprakları sever.
Yarı gölge ağacıdır. 0-1200 Metre rakıma kadar görülebilir. 300 Yılın üzerinde
yaşar.
PORSUK AĞACI :
Porsuk ağacı nadir bulunan türlerdendir. Tohumdan üretimi
oldukça zordur. 2000 yaşına kadar yaşayabilen bu bitki ZEHİRLİDİR! Meyveleri
dışında kalan tüm bölgelerinde zehir vardır. En yoğun zehirse ezildiğinde
ortaya çıkan meyve çekirdeğindedir. Odunu çok elastiktir. Bu nedenle yay
yapımında kullanılır. Porsuk yavaş büyüyen bir gölge ağacıdır. Kuvvetli
donlardan zarar görür. Suyu ve nemi sever. Saçak kök sistemine sahip nadir iğne
yapraklılardandır. Bu nedenle su ihtiyacı fazladır ancak saksı yada kısıtlı
toprağa sahip bölmelere en uygun iğne yapraklı türüdür. Derin ve geçirgen
toprakları sevmekle birlikte fazlada toprak seçmez.
Pinus brutia - Kızılçam
Pinus canariensis - Kanarya Adaları çamı
Pinus cembra - İsviçre fıstık çamı
Pinus halepensis - Halep çamı
Pinus heldreichii - Bosna çamı
Pinus mugo - Dağ çamı
Pinus nigra - Karaçam
Pinus peuce - Rumeli Weymut çamı
Pinus pinaster - Sahil çamı
Pinus pinea - Fıstık çamı
Pinus amamiana - Yakushima beyazçamı
Pinus armandii - Çin beyazçamı
Pinus bhutanica - Bhutan beyazçamı
Pinus bungeana - Bunge çamı
Pinus dalatensis - Vietnam beyazçamı
Pinus densata - Sikang çamı
Pinus densiflora - Japon sarıçamı
Pinus fenzeliana - Hainan beyazçamı
Pinus fragilissima - Wulu çamı
Pinus gerardiana - Himalaya fıstık çamı
Pinus henryi - Henry çamı
Pinus hwangshanensis - Huangshan çamı
Pinus kesiya - Khasi çamı
Pinus koraiensis - Kore çamı
Pinus krempfii - Krempf çamı
Pinus latteri - Tenasserim çamı
Pinus luchuensis - Luchu çamı
.jpg)
Pinus massoniana - Çin kızılçamı
Pinus merkusii - Sumatran çamı
Pinus morrisonicola - Taiwan beyazçamı
Pinus orthophylla
Pinus parviflora - Japon beyazçamı
Pinus persica - İran çamı
Pinus pumila - Japon fıstık çamı
Pinus roxburghii
Pinus sibirica - Sibirya çamı
Pinus squamata
Pinus tabuliformis - Çin kızılçamı
Pinus taiwanensis - Taiwan kızılçamı
Pinus thunbergii - Japon karaçamı
Pinus uyematsui - Uyematsu beyazçamı
Pinus wallichiana - Ağlayan çam
Pinus wangii (syn. P. kwangtungensis)
Pinus yunnanensis - Yunnan çamı
Pinus albicaulis - Beyaz kabuklu çam
P. aristata - Higori çamı
P. attenuata
P. balfouriana - Tilki kuyruklu çam
P. banksiana - Banks çamı
P. clausa - Kumsal çamı
P. contorta - Contarta çamı
P. coulteri - Büyük kozalaklı çam
P. echinata - Kısa yapraklı çam
P. edulis - Colorado çamı
P. elliottii
P. flexilis
P. glabra - Ladin çamı
P. jeffreyi - Jeffrey çamı
P. lambertiana - Şeker çamı
P. longaeva
P. monophylla - Tek yapraklı çam
P. monticola - Batı beyazçamı
P. muricata
P. palustris - Uzun yapraklı çam
P. ponderosa (syn. P. washoensis) - Batı sarıçamı
P. pungens
P. radiata - Monteri çamı veya Radiata çamı
P. reflexa - Güneybatı beyazçamı
P. remota - Teksas çamı
P. resinosa - Amerikan kızılçamı
P. rigida - Katran çamı
P. sabineana - Sabin çamı
P. serotina - Bataklık çamı
P. strobus - Veymut çamı
P. taeda - Kuzey Carolina çamı
P. torreyana - Torrey çamı
P. virginiana - Jersey çamı
P. apulcensis - Apulco çamı
P. arizonica - Arizona çamı
P. ayacahuite - Meksika beyazçamı
P. caribaea - Caribbean çamı
P. cembroides - Amerika fıstık çamı
P. chiapensis - Chiapas beyazçamı
P. cooperi - Cooper çamı
P. cubensis - Cuban çamı
P. culminicola - Potosi çamı
P. devoniana (syn. P. michoacana) - Michoacan çamı
P. durangensis - Durango çamı
P. engelmannii - Engelman çamı
P. estevezii - Estevez çamı
P. gordoniana (syn. P. douglasiana) - Gordon çamı
P. greggii - Gregg çamı
P. hartwegii - Hartweg çamı
P. herrerae - Herrera çamı
P. hondurensis - Honduras çamı
P. jaliscana - Jalisco çamı
P. johannis - Johann çamı
P. lawsonii - Lawson çamı
P. leiophylla - Chihuahua çamı
P. lumholtzii - Lumholtz çamı
P. maximartinezii
P. maximinoi (syn. P. tenuifolia)
P. montezumae - Montezuma çamı
P. nelsonii - Nelson çamı
P. occidentalis - Batı çamı
P. oocarpa - Yumurta kozalaklı çam
P. patula - Meksika ağlayan çamı
P. orizabensis - Orizaba çamı
P. pinceana
P. praetermissa -
P. pringlei -
P. pseudostrobus -
P. quadrifolia -
P. rzedowskii - Rzedowski çamı
P. strobiformis - Güneybatı Beyazçamı
P. tecunumanii - Tecun Uman çamı
P. teocote - Ocote çamı
P. tropicalis - Tropikal çam
Wollemi Çamı
Korunma durumu: Kritik (CR)
Binominal adı: Wollemia nobilis, W. G. Jones, K. D. Hill
& J. M. Allen
Bilimsel Sınıflandırma
* Alem: Plantae (Bitkiler)
o Bölüm: Pinophyta (Açık tohumlular)
+ Sınıf: Pinopsida
# Takım: Pinales
* Familya: Araucariaceae
o Cins: Wollemia
+ Tür: Wollemia nobilis
Wollemia nobilis, kozalaklı ağaçların Araucariaceae
familyasına ait bir cinsdir. Wollemia nobilis, cinsin 1994'de Sidney'de
bulunmuş olan tek türüdür.
Botanikal ve popüler literatürde, çamgiller familyası ya da
çam cinsine ait olmadığı halde "Wollemi çamı" olarak geçer, fakat
bunula beraber Agathis ve Araucaria cinsleri ile Araucariaceae familyasında yer
almaktadır.
Limon Çamı
Limon Çamı
Spiral Kesim Limon Selvi
Arakorya Çamı
Ladin
Mavi ladin
Mavi Çam
Şekilli Çam
Pon pon Çamı
Scas Çamı
Cypress Pon Pon
viridis pon pon
Pine Jersey
Japon Beyaz Çam
Christmas çamı
LEYLAND-CYPRESS
Leylandi(Cupressocyparis leylandii)
Bu servi cinsi 1888 yılında iki farklı servi türünün
melezlenmesinden elde edildi. Sonrasında bir çok yeni melez bunu takibetti.
Melez servi derin budamaya, şiddetli rüzgarlara diğer servi türlerinden çok
daha dayanıklıdır. Çok hızlı büyür. (Yılda 1-1,5 metre) 10 senede 9-10 metreye
ulaşır. Hiç budanmamış bir fidan zaman içinde 25-30 metre boylanabilir. Şekil
ve yaprak dokusu itibarı ile son derece gözalıcı bir fidandır. Geniş bahçelerde
yeşil sınır duvarı olarak mükemmel netice verir. Tek ağaç olarak yetiştirilebilir.
Dalları en alt gövdeden itibaren gelişir ve fidan yaşlansa bile bu formunu
kaybetmez. Bu üstün özellikleri melez serviyi kısa zamanda popüler hale
getirmiştir.
İKLİM-TOPRAK
Farklı iklim ve toprak şartlarına kolayca uyum
sağlar.Bununla beraber nemli ve derin topraklarda daha iyi yetişir. Hafif
gölgeden rahatsız olmaz. Rüzgara dayanıklıdır. Düzenli sulama hızlı büyümesini
sağlar.
KULLANIM ALANLARI
Bahçe sınırlarında yüksek, sık ve geniş bir duvar meydana
getirmek için idealdir. Dikim aralığı 1,5 metre olmalıdır. Kısa çitler için
uygun değildir. Büyük bahçelerde tek ağaç olarak yetiştirilebilir. Küçük
bahçeler için uygun bir seçim değildir.
BUDAMA
Budamaya son derece dayanıklıdır. Çitler ilk ve sonbaharda
olmak en az iki kere budanmak ister.
Leyland Potted
Florida Çamı
Sand Çamı
Nuts Çamı
Bonsai Çam
Diğer Çamlar
.jpg)
