Tarım Siteniz: Çam Ağaçları(pine Trees)-Selvi Ağaçları (cypress tree)

Çam, Pinaceae (çamgiller) familyasından Pinus cinsinden orman ağaçlarını içeren iğne yapraklı türlere verilen ad.

Türkiye'de hepsinin kısa sürgünleri iki yapraklı olan beş çam türü bulunur; sarıçam, karaçam, Halep çamı, kızılçam ve fıstık çamı.Ayrıca çamlar sonbaharda yapraklarını dökmezler.

Ehrami

Uygun ortamlarda 25 metre boya ulaşabilen silindir veya piramit görünüşlü, çok dallıdır.

Dallar eğri olup yukarı doğrudur. Bu görünüşleriyle ehrami serviye de benzemektedir. İğne yaprakları 5,5-12 cm olup asıl karaçam yapraklarından daha kısadır. Parlak mavimsi yeşil renktedir. Kozalakları genel olarak küçük olup ortalama 54 mm. uzunluktadır.

Çit Mazı

Yaz kış yeşil ağaç, ağaççık ya da çalı formundadır.

Kızılçam (Pinus brutia Ten.), çamgiller (Pinaceae) familyasından Doğu Akdeniz'e özgü 5-20 m. boylarında hızlı büyüyen ve ışığı seven kalın dallı bir çam türü. Sadece Türk ormancılığında değil, yabancı kaynaklarda da son dönemde Türk Çamı - Türk Kızılçamı olarak kullanımı yaygınlaşmaktadır. Akdeniz İkliminin görüldüğü Ege ve Akdeniz Bölgelerinde çok bulunurlar. Deniz seviyesinden 1000-1200 m yüksekliğe kadar ulaşabilirler.

Kuraklığa ve soğuğa dayanıklıdır.

Karaçam ,Sarı çam ve Kızıl çam genellikle biri birine çok benzerdir ve karıştırılmaktadır. Bu çam türleri ismini gövde çatlaklarının renginden alır. Birini diğerinden ayırt etmek için gövde çatlaklarının rengine bakın. Ayrıca kızıl çamın kozalakları kara çam ve sarı çam kozalaklarının iki katından daha büyüktür.

Sarıçam (Pinus sylvestris), çamgiller (Pinaceae) familyasından Avrupa'nın hemen her yerinde, Kafkaslar, Sibirya ve Kuzey Asya'da yayılış gösteren çam türü.Uygun yerlerde hızlı gelişir. Soğuk iklim ve rüzgara karşı dayanıklı, bol güneş ister. Kumlu ve killi topraklarda gelişebilir. Nisbi nemi çok düşük olan iklimlerde ve kuru topraklarda gelişemez. Kazık kökleri sayesinde fırtınalara dayanıklıdır.Türkiye'de Batı ve Doğu karadeniz'de güneye bakan yamaçlarda, Doğu Anadolu'da Sarıkamış'da, Güney Marmara, Yozgat, Sivas, Kırşehir ve güneydeki sınırını Kayseri Pınarbaşı'da yapar. Türkiye'de sarıçamların kapladığı alan 757.426 hektardır.

Yüksek rakımlar için uygundur. Kurağı sevmez.

Karaçam (Pinus nigra), çamgiller (Pinaceae) familyasından bir çam türü.

Karaçam ağaçları 35-40 m boy yapar. Yaşlı ağaçlarda gövde derin çatlaklıdır, kalın ve esmer kabukları vardır. Bu Ağaçlar bol reçineli tomurcuklar büyük, silindirik ve uçları sivri, tomurcuk pullarının kenarları kirpiklidir. Sürgün ucunda bulunan yapraklar tomurcuğa doğru yönelmiş olduğundan "çanak" görünümünde bir boşluk oluşturur. 4-8 cm uzunluğundaki iğne yapraklar koyu yeşil ve serttir.

Yumurtamsı konik görünümdeki kozalakları simetrik ve yok denecek kadar kısa saplıdır. Kozalak boyu 3 cm. civarındadır.

Karaçam ağaçları daha çok kıyı bölgelerinin yukarı kesimlerinde saf ya da karışık ormanlar kurar, hatta step bölgelerine kadar sokulur. Türkiye'de 2.527.685 hektar saf karaçam ormanı bulunmaktadır. Gövdesinin ve dallarının kalınlığı, gri ve derin çatlaklı kabuğu, iğne yapraklarının koyu yeşil rengi ile diğer çam türlerinden ayrılır. Fotosentezle de hayatta kalabildiği gibi yagmur sularından da takviye alır.

Karaçam kuraklığa ve soğuk iklim şartlarına uygundur.

Dağ çamı (Pinus mugo), çamgiller (Pinaceae) familyasından Orta ve Güney Avrupa'nın dağlık bölgelerinde yetişen bir çam türü.

5-10 m boylu piramidal bir yapıya sahiptir. Dallar çevrel olarak dizilmiştir. İğne yapraklar koyu yeşil, 3-8 cm uzunlukta ve sık dizilmiş, ucu küt, kalın, sert, düz veya tırpan biçiminde ve ikilidir. Ağaç üzerinde 5-10 yıl kadar kalır. Kozalaklar 2-6 cm uzunlukta, yumurta biçiminde, kısa saplı, tek veya 2-3 tanesi bir arada bulunur, 3. yılda olgunlaşır.

Güneşli yerleri sever, soğuk ve rüzgarlara karşı dayanıklıdır. Ancak kurak, taşlık ve kayalık yerlerde yetişenlerde odun fazla reçineli, sulak yerlerde yetişenlerde ise az reçinelidir.

Fıstık çamı (Pinus pinea), çamgiller (Pinaceae) familyasından Ege, Akdeniz sahilleri, Portekiz, İspanya, İtalya, Girit ve Türkiye'de yayılış gösteren çam türü.Toprak istekleri bakımından çok seçici olmaza da geçirgen kumlu,gevşek toprakları severler. Işık ağacı olup gençlikte hızlı büyür ve derine giden kazık kök sistemine sahiptir. Ağrılıkla 0-900 m. aralığında Başta Ege Bölgesi olmak üzere Marmara, Akdeniz bölgelerinde geniş yayılış gösterir. Rutubet isteği fazladır. Özellikle Temmuz-Ağustos aylarında su açığı olmamalıdır. Kısa süreli donlara karşı dayanıklı olmasına rağmen etkilenir. Atmosforik kirliliğe ve yeraltı sularındaki tuzlulaşmaya karşı duyarlıdır. Yangın sonrası sürgün verme kapasitesi yüksektir.

Fıstıklarının ekonomik değeri çok yüksektir. İç bölgelerde fıstık vermemektedir. İzmir bölgesi en ideal geliştiği bölgedir. Geniş gölgeler oluşturur.

Ağlayan çam (Pinus wallichiana), çamgiller (Pinaceae) familyasına ait süs bitikisi olarak değerli olan bir çam türü.

50 metreye kadar boylanabilir. Piramide benzeyen şekli ve çok kalın gövdesi vardır. Derine inen köklerinin bulunması ve yaz kış yeşil kalmasıyla tanınır. Yaprakları önceleri mavimsi parlak sarı-yeşil, sonraları kirli sarıya döner ve aşağı doğru püskül gibi sarkar.

Serin, yarı gölgeli ve nemi az yerleri sever. Toprakta fazla besin maddesi bulunmazsa da gelişimi sürdürür. Geniş bahçelerde kullanılabilen bir ağaç cinsidir. Anavatanı Himalayalardır.

Kuraklığa ve soğuğa dayanıklıdır. Son derece estetik bir ağaçtır.

Lübnan sediri veya Toros sediri (Cedrus libani), çamgiller (Pinaceae) familyasından Güney Anadolu Toroslarında yaygın görülen, ayrıca Kelkit ve Yeşilırmak vadilerinde kalıntı meşcereleri bulunan bir sedir türü.

40 m'ye kadar boy yapar. Genç sürgünler grimsi kahverengi, çıplak ya da hafif tüylüdür. İğne yapraklar 1,5-3,5 cm uzunluğunda, sert ve batıcıdır. Renkleri önceleri koyu yeşil, zamanla yaşlı bireylerde mavimsi yeşil renk almaktadır. Kozalakları genellikle fıçı biçimindedir. Lübnan sedirinin ışık isteği fazladır ve yarı ışık ağacı olarak kabul edilir. Toprak bakımından seçici değildir. Daha ziyade kayalık kalkerli yamaçlarda yetişirler. Akdeniz ikliminin hakim olduğu yerlerde bulunur. Kışları ılık yerler ister. Kurağa dayansada ekstrem soğuklardan etkilenir. Sedir türlerinden soğuğa en fazla dayananıdır.

Himalaya sediri (Cedrus deodora), çamgiller (Pinaceae) familyasından Batı Himalaya'larda yetişen sedir bir türü.

50-60 m boy ve 3 m'den fazla çap yapabilir. İğne yapraklar uzun ve yeşildir (3-5 cm). Bu yaprakların aşağıya doğru sarkık olması ile diğer türlerden ayrılır. Tepe sürgünü karakteristik olarak aşağıya sarkar. Piramidal görünüşlüdür. Kozalakları 7-10 cm boyundadır.

Soğuklara karşı hassastır. Kuru ve kireçli topraklarla, hava nisbi neminin düşük olduğu yerlerde iyi gelişemez.

Son derece estetik bir türdür. Mavi varyetleri ve sarı uçlu altuni varyetleri vardır.

Atlas sediri (Cedrus atlantica), çamgiller (Pinaceae) familyasından doğal olarak Kuzey Afrika, Cezayir, Fas ve Atlas Dağlarında yetişen sedir türü.

40 m'ye kadar boy ve 3 m kadar da kutur büyümesi gösterir. Piramit biçimlidir. Dipten itibaran dallanır. Yaşlanınca da bu formunu kaybetmez. Yaprakları mavi-yeşil, gümüşi gri veya nadiren açık ya da koyu yeşil renkli olup 2-2,5 cm uzunluğundadır. Kozalakları parlak açık kahverengi, 5-7 cm uzunlukta ve uç kısmı basıktır.

Kökleri taban suyuna en fazla dayanabilen çam türüdür.Mavi varyetleri vardır.

Arizona Servisi-Mavi Servi

25. m.'ye kadar boylanabilen geniş piramidal yapılı herdem yeşil ağaçlardır. Pul yaprakları mavimsi-yeşil ya da gri-mavi renkli, kalın ve sivridir. Stoma bezeleri belirgindir. Erkek kozalak silindir biçimindedir. Dişi kozalak küre şeklinde, 2-3 cm. çapında olup 6-8 puldan oluşur ve koyu kırmızımtırak kahverengidir. Pulların sırt tarafları düz veya biraz basıktır, arkalarında ise sivri çıkıntıları vardır. Kozalak olgunlaştığında dağılmaz.

Doğal yayılış alanı Meksika ve Amerika'dır. Alkali hatta asitli topraklarda yetişir. Hızlı gelişen Mavi Servi gümüşi yaprak rengi ile dekoratif bir süs bitkisidir.

Mavi ve yeşil renkleri mevcuttur. Hızlı büyür. Rüzgar kesicidir. Kuraklığa ve soğuklara son derece dayanıklıdır.

Mavi ladin (Picea pungens), çamgiller (Pinaceae) familyasından 25-30 m’ye kadar boylanan ve 1,5 m’ye kadar çap yapabilen ladin türü. Konik ,bodur ,piramit gibi çeşitli varyetleri mevcuttur.

İğne yapraklar 15-30 mm uzunlukta, kalın, soluk boz-yeşil veya parlak mavi, ucu sivridir ve altında tek bir stoma bandı yer alır. İğne yapraklar koparılınca kötü bir koku verir.

Kozalaklar sarkık, ince uzun, silindirik, 6-11 cm uzunlukta, kapalıyken 2 cm genişliğinde, açıkken ise 4 cm genişliğindedir. İnce bükülebilen kozalak pulları 20-24 mm uzunluğunda kenarları dalgalıdır. Kırmızımsı menekşe renkli kozalaklar 5-7 ay sonunda olgunlaşır. Tohumlar siyah, 3-4 mm uzunluğunda, ince uzun, tohum kanadı 10-13 mm olup donuk kahverengidir.

Doğal olarak batı Kuzey Amerika’da, Utah ve Colorado ile Arizona ve New Meksiko’da bulunur. 1800-3000 m yüksekliğe kadar çıkar, bazı yerlerde Engelman ladini (Picea engelmanni) ile karışıklığa girer.

Alpin kuşağının bir türü değildir. Genel olarak dağların vadi boyunca devam eden nemli düz topraklarında iyi bir büyüme gösterir, diğer yandan az yağmur alan yerlerde yavaş büyüme yapar. Mavi ladin diğer ladin türleriyle melez yapmaz, Engelman Ladini ile nadiren melez yapar.

Mavi ladin, iğne yapraklı türler içerisinde en popüler olanıdır ve gösterişli parlak koyu yeşilimsi mavi iğne yapraklar için yetiştirilir. Ticari değeri son derece yüksektir; tohumdan, çelik yoluyla ve aşı ile üretimi yapılmaktadır.

Batı Ladini (Avrupa Ladini)Orta ve Kuzey Avrupa ile Rusya'da saf ve karışık mesçereler kurarak 2100 m. rakıma kadar çıkar.Toprak ve mineral madde istemi az olan kanaatkar bir türdür. Derin, gevşek, rutubetli, verimli ve hafif asit topraklarda optimal gelişim gösterir. Islak, batağımsı, kireçli ve ağır killi topraklardan hoşlanmaz. Ekstrem donlardan zarar görür. -7 ° C de ilk don zararı görülse de yaşlandıkça kolay atlatır. -38 ° C de dokularda donma başlangıcı görülür. Nem isteği yüksek, ısı isteği azdır. Su, yayılışında sınırlayıcı faktördür. Kurak yerlerde periyodik olarak sulanmalıdır. Kışları soğuk geçen kara içi iklimlerin ağacıdır.Geniş, piramidal bir tepe yapar. Tepe çapı 6-8 m.dir.Budamaya yatkındır. Budama alt dalların alınması şeklinde ve büyüme dönemi dışında yapılmalıdır. Gençlikte yavaş, sonraları hızlı büyür. Maksimum 40 m. boy yapar. Sığ, tabak ve yayvan köklüdür.

Rüzgar ve kar kırma zararları Doğu Ladini'nden daha azdır. Kirli havaya ve zehirli gazlara karşı çok duyarlıdır. P.a. "Nidiformis" türün, 1-2 m. boy yapan, yavaş büyüyen, geniş dağılım gösteren ve yapraklan koyu yeşil renkte olan önemli bir kültivandır.

Doğu ladini (Picea orientalis), çamgiller (Pinaceae) familyasından 40-50 metre, bazen de 60 metre boylara ulaşan, 1,5-2 metre çap yapabilen, dolgun ve düzgün gövdeli, sivri tepeli önemli bir orman ağacı türü.Kabuk genç gövdelerde genelde açık renkli ve düzgün, yaşlı gövdelerde koyu renkli ve çatlaklıdır. Dallar çevrel olarak sık bir halde tüm gövdeye yerleşmiştir. Genç sürgünler ince, açık renkli ve tüylüdür. Tomurcuk kahverengi, sivri ve reçinesizdir. Doğu ladini bilinen ladin taksonlarının en kısa iğne yapraklısı olup uzunlukları 6-11 mm, uçları keskin değil, kör ya da küt olarak sonuçlanır. Cilalı görünümlü ve koyu yeşildir. Enine kesitleri dört köşelidir. Her yüzünde 1-4 sıra stoma çizgisi bulunur.

İlk yaşlarda büyümesi çok yavaştır. Bu nedenle, silvikültürel yönden doğal ya da yapay gençleştirmede önemli diri örtü sorunu ile karşılaşılmaktadır. Ancak 8-10 yaşlarından sonra büyüme hızlanmakta ve uzun yıllar sürmektedir. Kök sistemi genel olarak sığdır. Ancak, uygun, bir başka deyimle, fiziksel özellikleri iyi olan topraklarda kuvvetli yan kökler ve derine inebilen ana kök sistemi oluşturabilmektedir.Doğu Ladini’nin yayılışı yereldir. Kuzeydoğu Anadolu’nun sahil kesimleri ile Kafkasya’da doğal olarak yayılmaktadır. Ülkemizde Türkiye-Gürcistan sınırından başlar ve batıda Ordu ili yakınlarında Melet Irmağı ile son bulmaktadır. Bu kesimde (Colchis) dağların çoğunlukla denize dönük kuzey yamaçlarında görülür. Çoğunlukla 900-1500 metre arasında karışık; 1500-2200 metre, bazende 2400 metre aralarında saf ormanlar kurar. Doğu Ladini vatanı dışında, özellikle Avrupa’da bir süs bitkisi olarak sıkça yetiştirilir. Yoğun koyu renkli ve cilalı görünümlü bir yapraklanma sistemi ile dikkati çekmektedir. Parkçılıkta değerli birçok formları bulunur. Bunlardan genç yaprakları önce sarı, sonra yeşile dönüşen P. orientalis cv. Aurea Hesse et Beiss., alçak ve geniş tepeli bodur formu Picea orientalis cv. Nana Carr. söylenebilir.Süs bitkisi olarak İngiltere’de çok görülür. Kuraklığı sevmez.

Göknar ya da köknar (Abies), çamgiller (Pinaceae) familyasının Abies cinsinden iğne yapraklı ağaç türlerine verilen ad. 40m’ye kadar boylanabilen göknarlar, kendine özgü formu, gövde kabuğu iğne yaprakları ve hatta kokusu ile Çamgiller familyasının diğer türlerinden ayırt edilebilir. Yapraklarının alt yüzeyinde beyaz çizgiler vardır.Kozalaklar sonbaharda olgunlaşınca pulları dökülür. Türkiye'de 213.652 hektar saf göknar ormanı bulunmaktadır.

Yaz-kış yeşil, boylu orman ağaçlarıdır. Piramidal veya dar konik bir şekilde gelişme gösterir. Gövde genel olarak çatallanma göstermez, dallar gövdeye çevrel olarak dizilmiştir. Kozalakları yukarıya doğru dik olarak durur. Bu özelliği ile kozalakları aşağıya bakan ladinlerde ayrılır. Kökleri kuvvetli ve kazık köktür.

Göknar türleri genellikle yarı gölge ortamlarda iyi gelişme gösterir. Nemli ve verimli orman topraklarını tercih ederler. Ancak nemli, kumlu, veya killi topraklarda da iyi gelişirler. Kireçli topraklardan hoşlanmazlar hava nisibi nemini yüksek, yaz aylarını yağışlı ve serin olmasını isterler.

Kuzey yarımkürede mutedil (ılıman) iklim bölgelerinin, yüksek dağlık kesimlerinde ve Kuzey Afrika, Himalayalar ve Türkiye'de doğal olarak yetişir.

Ardıç : Ardıç ağaçları son derece dayanıklı ağaçlardır. Yangına ,soğuğa ,kuraklığa ,hastalıklara son derece dayanıklıdır. Kokulu ardıç ,adi ardıç ,yayılıcı ardıç ,boz ardıç, mavi ardıç gibi alt türleri vardır. Peysajda genellikle uç sürgünü kesilerek yer örtücü olarak kullanılır. Uç sürgünü kesilen ağaç aşağıdaki resimde olduğu gibi enlemesine büyümesini sürdürür. Alaca ,mavi ,altuni varyetleri üretilmiştir. Yüksek rakımlardan sahile kadar inebilir. Toprak seçici değildir. Killi topraklarda dahi gelişebilir. Kazık kök sistemi vardır. Kökleri betonu bile delebilir.

Bu şahane ağaçlardan için köklü kale desek yeridir. Fazla -aşırı sulamadan hoşlanmazlar.

SERVİGİLLER :

Çok geniş alt türleri mevcuttur. Adi servi ,pırtık servi ,kıbrıs servisi ,mezarlık servisi ,kara servi ençok bilinenleridir. İnce ve uzun ağaçlardır. Köken olarak Akdeniz bölgesi ağaçlarıdır. ılıman iklimleri severler. Çit bitkisi olarakta kullanılabilirler. Yavaş büyümesine karşın 35 Metreye kadar boy yapabilirler. Şiddetli donlardan ve kuraklıklardan etkilenirler. Rüzgarı pek sevmezler. Bataklıklarda yetişen türleri vardır. Taban suyunun bulunduğu yerlerde kullanılacak nadir pul yapraklı ağaçlardandır. Leylandi ismiyle bilinen alt türü peysajda sıklıkla kullanılmaktadır. Budama ile rüzgar duvarı oluşturmak için idealdir. Leylandilerin altuni ,mavi çeşitleri vardır.

Uzun Selvi Çam (kara)

MAZI :

Mazılar sıklıkla çit bitkisi olarak kullanılır. Budanarak bir duvar oluşturulur. Altuni ,piramit mazı türleri peysajda sıklıkla kullanılır. Mazılar şiddetli soğuklara dayanabilir. Suyu nispeten severler. Pul yapraklı ağaçlardır ,servilerle akraba bir türdür. Anadoluda doğal olarak bulunmazlar ancak süs bitkisi olarak getirilmiştir.

MELEZ ÇAM:

Melez çam çok istisnai bir türdür. En büyük özelliği kışın yaprak dökmesi ve sonbaharda aldığı altın sarısı rengidir. Özellikle sedir türlerinin arasında serpiştirildiğinde muhteşem bir manzara oluştururlar. Genellikle ılıman iklimleri sevselerde Ankara gibi kışı sert iklimlerede adapte olabilmektedirler. 30 Metreye kadar boylanabilen bu tür ağır büyüyen bir türdür. Nemli ve yumuşak dokulu organik içeriği zengin derin toprakları sever. Yarı gölge ağacıdır. 0-1200 Metre rakıma kadar görülebilir. 300 Yılın üzerinde yaşar.

PORSUK AĞACI :

Porsuk ağacı nadir bulunan türlerdendir. Tohumdan üretimi oldukça zordur. 2000 yaşına kadar yaşayabilen bu bitki ZEHİRLİDİR! Meyveleri dışında kalan tüm bölgelerinde zehir vardır. En yoğun zehirse ezildiğinde ortaya çıkan meyve çekirdeğindedir. Odunu çok elastiktir. Bu nedenle yay yapımında kullanılır. Porsuk yavaş büyüyen bir gölge ağacıdır. Kuvvetli donlardan zarar görür. Suyu ve nemi sever. Saçak kök sistemine sahip nadir iğne yapraklılardandır. Bu nedenle su ihtiyacı fazladır ancak saksı yada kısıtlı toprağa sahip bölmelere en uygun iğne yapraklı türüdür. Derin ve geçirgen toprakları sevmekle birlikte fazlada toprak seçmez.

Pinus brutia - Kızılçam

Pinus canariensis - Kanarya Adaları çamı

Pinus cembra - İsviçre fıstık çamı

Pinus halepensis - Halep çamı

Pinus heldreichii - Bosna çamı

Pinus mugo - Dağ çamı

Pinus nigra - Karaçam

Pinus peuce - Rumeli Weymut çamı

Pinus pinaster - Sahil çamı

Pinus pinea - Fıstık çamı

Pinus sylvestris - Sarıçam

Pinus amamiana - Yakushima beyazçamı
Pinus armandii - Çin beyazçamı

Pinus bhutanica - Bhutan beyazçamı

Pinus bungeana - Bunge çamı

Pinus dalatensis - Vietnam beyazçamı

Pinus densata - Sikang çamı

Pinus densiflora - Japon sarıçamı

Pinus fenzeliana - Hainan beyazçamı

Pinus fragilissima - Wulu çamı

Pinus gerardiana - Himalaya fıstık çamı

Pinus henryi - Henry çamı

Pinus hwangshanensis - Huangshan çamı

Pinus kesiya - Khasi çamı

Pinus koraiensis - Kore çamı

Pinus krempfii - Krempf çamı

Pinus latteri - Tenasserim çamı

Pinus luchuensis - Luchu çamı

Pinus massoniana - Çin kızılçamı

Pinus merkusii - Sumatran çamı

Pinus morrisonicola - Taiwan beyazçamı

Pinus orthophylla

Pinus parviflora - Japon beyazçamı

Pinus persica - İran çamı

Pinus pumila - Japon fıstık çamı

Pinus roxburghii

Pinus sibirica - Sibirya çamı

Pinus squamata

Pinus tabuliformis - Çin kızılçamı

Pinus taiwanensis - Taiwan kızılçamı

Pinus thunbergii - Japon karaçamı

Pinus uyematsui - Uyematsu beyazçamı

Pinus wallichiana - Ağlayan çam

Pinus wangii (syn. P. kwangtungensis)

Pinus yunnanensis - Yunnan çamı

Pinus albicaulis - Beyaz kabuklu çam

P. aristata - Higori çamı

P. attenuata

P. balfouriana - Tilki kuyruklu çam

P. banksiana - Banks çamı

P. clausa - Kumsal çamı

P. contorta - Contarta çamı

P. coulteri - Büyük kozalaklı çam

P. echinata - Kısa yapraklı çam

P. edulis - Colorado çamı

P. elliottii

P. flexilis

P. glabra - Ladin çamı

P. jeffreyi - Jeffrey çamı

P. lambertiana - Şeker çamı

P. longaeva

P. monophylla - Tek yapraklı çam

P. monticola - Batı beyazçamı

P. muricata

P. palustris - Uzun yapraklı çam

P. ponderosa (syn. P. washoensis) - Batı sarıçamı

P. pungens

P. radiata - Monteri çamı veya Radiata çamı

P. reflexa - Güneybatı beyazçamı

P. remota - Teksas çamı

P. resinosa - Amerikan kızılçamı

P. rigida - Katran çamı

P. sabineana - Sabin çamı

P. serotina - Bataklık çamı

P. strobus - Veymut çamı

P. taeda - Kuzey Carolina çamı

P. torreyana - Torrey çamı

P. virginiana - Jersey çamı

P. apulcensis - Apulco çamı

P. arizonica - Arizona çamı

P. ayacahuite - Meksika beyazçamı

P. caribaea - Caribbean çamı

P. cembroides - Amerika fıstık çamı

P. chiapensis - Chiapas beyazçamı

P. cooperi - Cooper çamı

P. cubensis - Cuban çamı

P. culminicola - Potosi çamı

P. devoniana (syn. P. michoacana) - Michoacan çamı

P. durangensis - Durango çamı

P. engelmannii - Engelman çamı

P. estevezii - Estevez çamı

P. gordoniana (syn. P. douglasiana) - Gordon çamı

P. greggii - Gregg çamı

P. hartwegii - Hartweg çamı

P. herrerae - Herrera çamı

P. hondurensis - Honduras çamı

P. jaliscana - Jalisco çamı

P. johannis - Johann çamı

P. lawsonii - Lawson çamı

P. leiophylla - Chihuahua çamı

P. lumholtzii - Lumholtz çamı

P. maximartinezii

P. maximinoi (syn. P. tenuifolia)

P. montezumae - Montezuma çamı

P. nelsonii - Nelson çamı

P. occidentalis - Batı çamı

P. oocarpa - Yumurta kozalaklı çam

P. patula - Meksika ağlayan çamı

P. orizabensis - Orizaba çamı

P. pinceana

P. praetermissa -

P. pringlei -

P. pseudostrobus -

P. quadrifolia -

P. rzedowskii - Rzedowski çamı

P. strobiformis - Güneybatı Beyazçamı

P. tecunumanii - Tecun Uman çamı

P. teocote - Ocote çamı

P. tropicalis - Tropikal çam

Wollemi Çamı

Korunma durumu: Kritik (CR)

Binominal adı: Wollemia nobilis, W. G. Jones, K. D. Hill & J. M. Allen

Bilimsel Sınıflandırma

* Alem: Plantae (Bitkiler)

o Bölüm: Pinophyta (Açık tohumlular)

+ Sınıf: Pinopsida

# Takım: Pinales

* Familya: Araucariaceae

o Cins: Wollemia

+ Tür: Wollemia nobilis

Wollemia nobilis, kozalaklı ağaçların Araucariaceae familyasına ait bir cinsdir. Wollemia nobilis, cinsin 1994'de Sidney'de bulunmuş olan tek türüdür.

Botanikal ve popüler literatürde, çamgiller familyası ya da çam cinsine ait olmadığı halde "Wollemi çamı" olarak geçer, fakat bunula beraber Agathis ve Araucaria cinsleri ile Araucariaceae familyasında yer almaktadır.

Limon Çamı

Spiral Kesim Limon Selvi

Arakorya Çamı

Ladin

Mavi ladin

Mavi Çam

Şekilli Çam

Pon pon Çamı

Scas Çamı

Cypress Pon Pon

viridis pon pon

Pine Jersey

Japon Beyaz Çam

Christmas çamı

LEYLAND-CYPRESS

Leylandi(Cupressocyparis leylandii)

Bu servi cinsi 1888 yılında iki farklı servi türünün melezlenmesinden elde edildi. Sonrasında bir çok yeni melez bunu takibetti. Melez servi derin budamaya, şiddetli rüzgarlara diğer servi türlerinden çok daha dayanıklıdır. Çok hızlı büyür. (Yılda 1-1,5 metre) 10 senede 9-10 metreye ulaşır. Hiç budanmamış bir fidan zaman içinde 25-30 metre boylanabilir. Şekil ve yaprak dokusu itibarı ile son derece gözalıcı bir fidandır. Geniş bahçelerde yeşil sınır duvarı olarak mükemmel netice verir. Tek ağaç olarak yetiştirilebilir. Dalları en alt gövdeden itibaren gelişir ve fidan yaşlansa bile bu formunu kaybetmez. Bu üstün özellikleri melez serviyi kısa zamanda popüler hale getirmiştir.

İKLİM-TOPRAK

Farklı iklim ve toprak şartlarına kolayca uyum sağlar.Bununla beraber nemli ve derin topraklarda daha iyi yetişir. Hafif gölgeden rahatsız olmaz. Rüzgara dayanıklıdır. Düzenli sulama hızlı büyümesini sağlar.

KULLANIM ALANLARI

Bahçe sınırlarında yüksek, sık ve geniş bir duvar meydana getirmek için idealdir. Dikim aralığı 1,5 metre olmalıdır. Kısa çitler için uygun değildir. Büyük bahçelerde tek ağaç olarak yetiştirilebilir. Küçük bahçeler için uygun bir seçim değildir.

BUDAMA

Budamaya son derece dayanıklıdır. Çitler ilk ve sonbaharda olmak en az iki kere budanmak ister.